'Unutursam Kalbim Kurusun'

Unutursam kalbim kurusun demişti kız. Seni hiçbir zaman unutmayacağım unutursam kalbim kurusun. Ve verdiği sözü tuttu o adamı hiçbir zaman unutmadı. Bu cümleleri kurduğunda daha çocuk denilebilecek yaştaydı aslında, 16 yaşında. Ama 16 yaşında verdiği o sözü asla unutmadı, o adamı da. Adını duyunca sol yanı sızladı ömrü boyunca, yüzünde buruk bir tebessüm oldu hep. Hiç unutmadı o adamı. Evlendi bir tanede oğlu oldu. O adamın adını verdi oğluna. Oğlunu her çağırdığında sanki koşup gelecek olan o adammış gibi yaşadı. Hep o umutla bekledi. Ama gelen hiçbir zaman o olmadı. O adama benziyordu oğlu. Yada o öyle görmek istiyordu. Yanağında gamzeye benzemeye çalışan bi çukur ve gülünce kısılan gözleri vardı ikisininde. Adam hiç bilmedi kızın neler yaşadığını,ne zaman evlendiğini,kiminle evlendiğini,kaç çocuğu olduğunu,çocuğunun adını ve o çocuğun kendisine ne kadar benzediğini hiç bilmedi. Kız hiç unutmadı ama, çünkü unutursa kalbi kururdu. Hiç unutmadı. Sözünü tuttu. Ömür boyu..

Mesafe

Yanında olup kilometrelerce uzakta olanlar da vardır, kilometrelerce uzakta olup en içinde hissettiklerin de. Birincisi çok can yakar ikincisi ise hiç olmadığı kadar mutlu eder insanı. Birini içinde hissetmek için illa ki yanında olması gerekmez ki. Sevmek için görmek, koklamak için sarılmakta gerekmez. Bir insanı çok uzaktayken de hissederiz, görmeden de severiz ve biz bir insanı çok uzaktayken de koklarız. Rüzgar onun hiç bilmediğimiz kokusunu alır ve başka bir şehirden,kilometrelerce uzaktan bize taşır. Buna sevginin gücü denir.

Mavi Karanlık

Maviyi,gökyüzünü, okyanusu,sonsuzluğu herkes sever dedi bi gün bi dost ve ekledi; Asıl cesaret siyahı,karanlığı,geceyi sevebilmekte. Sen hiç gece bitecek gün ağaracak diye hüzünlendin mi ? Karanlık kaybolacak diye tüm perdeleri çekip ışığı evine kabul etmediğin oldu mu ? Gündüzü,aydınlığı herkes sever bi farklılık yapıp karanlığı sevebildin mi sen ? Herkesin sevdiğini sevmek kolay zor olanı sevebildin mi hiç ? Gecenin gizeminde yaşayabildin mi sevdanı ? Yada senin sevdan gecenin gizemine miydi zaten ? Karanlıktan korkarım ben dedim. Gecenin gizeminden korkarım. Geceyi sevemedim hiç. Ama dünyası gece kadar karanlık gece kadar gizemli bir adamı sevdim ben. Benim için en zoru oydu hep onu sevdim ben. Asla vazgeçmedim. Gecenin karanlığında da günün maviliğinde de sevdim onu. Ve ben sorarım şimdi gecenin gizemine sevdalanan sen mi yoksa kendisi gece kadar gizemli ve karanlık bi dünyaya sahip adama sevdalanan ben mi daha cesuruz ?

Yazar ve Silerim

Çoğu insan yazar. Ama ben hem yazıyorum hem siliyorum. Yazar ve silerim. Kalemimden önce silgim biter. Şu hayatta yazılmış hiçbir yazı mükemmel değildir. Hep bir şeyler eksiktir cümlelerde. Yazarın tamamı senin çeyreğin olur bazen. Bazen de senin tamamın bi başkasının çeyreğidir. Kimsenin duyguları diğerleriyle eşit değildir her insanın duygu karmaşası vardır biraz ve her duygu biraz karışıktır aslında. Ben benim duygularımı yazayım siz sizin duygularınızmış gibi okuyun. Silgim bitmeden kalemim bitsin. Ve aslında yazmak için her zaman kalem gerekmesin.