'Unutursam Kalbim Kurusun'

Unutursam kalbim kurusun demişti kız. Seni hiçbir zaman unutmayacağım unutursam kalbim kurusun. Ve verdiği sözü tuttu o adamı hiçbir zaman unutmadı. Bu cümleleri kurduğunda daha çocuk denilebilecek yaştaydı aslında, 16 yaşında. Ama 16 yaşında verdiği o sözü asla unutmadı, o adamı da. Adını duyunca sol yanı sızladı ömrü boyunca, yüzünde buruk bir tebessüm oldu hep. Hiç unutmadı o adamı. Evlendi bir tanede oğlu oldu. O adamın adını verdi oğluna. Oğlunu her çağırdığında sanki koşup gelecek olan o adammış gibi yaşadı. Hep o umutla bekledi. Ama gelen hiçbir zaman o olmadı. O adama benziyordu oğlu. Yada o öyle görmek istiyordu. Yanağında gamzeye benzemeye çalışan bi çukur ve gülünce kısılan gözleri vardı ikisininde. Adam hiç bilmedi kızın neler yaşadığını,ne zaman evlendiğini,kiminle evlendiğini,kaç çocuğu olduğunu,çocuğunun adını ve o çocuğun kendisine ne kadar benzediğini hiç bilmedi. Kız hiç unutmadı ama, çünkü unutursa kalbi kururdu. Hiç unutmadı. Sözünü tuttu. Ömür boyu..